Sa tumataginting na salapi marami ang masisilaw at matutukso

May 10, 2020 Editorial

Sa ilalim ng Bayanihan to Heal as One na batas o Republic Act No. 11469 ay naglaan ang gobyerno ng isang PhP200-bilyon emergency subsidy para sa halos 18 milyon low-income families sa dalawang tranches mula Abril hanggang Mayo.
Ang mahihirap na Pilipino sa ilalim ng Social Amelioration Program na tugon sa krisis dulot ng COVID-19 ay mabibigyan ng tulong pinansiyal mula PhP5,000 hanggang PhP8,000 sa panahon ng lockdown at maliban sa 18 milyon mahihirap na sambahayan ay nagdesisyon ang Pangulo na magbigay pa ng tulong pinansiyal sa karagdagang limang milyon na pamilya.
Dismayado, iritado at galit sa patuloy na mga ulat na ilang mga opisyal ng lokal na gobyerno ang nananamantala at nagnanakaw ng emergency subsidies o pinansiyal na ayuda sa mga mahihirap na benepisaryo na apektado ng pandemya sa coronovirus ay minabuting mag-alok ng pabuya si Pangulong Rodrigo Duterte ng pabuyang PhP30,000 sa sinumang makapagtuturo, makapagsumbong sa mga korap na opisyal.
Inanunsiyo ni Pangulong Duterte ang alok na pabuya noong Mayo 4 matapos makarinig ng mga ulat na may mga opisyal ng barangay na nagbubulsa ng halos kalahati sa perang ayuda sa ilalim ng Social Amelioration Program (SAP) na para sa mahihirap na sambahayan.
May mga ulat din na diumano’y iniipit din ng mga lokal na opisyal ang mga ayuda, may pinapaboran sa paglilista at pagbibigay ng tulong at pagsasamantala sa pagkakataon upang makagawa ng pagkakakitaan.
Napakalaking halaga ang ibinuhos ng pamahalaan para tulong sa gitna ng krisis na ito at napakalaking halaga rin ang dadaan sa kamay ng mga lokal na opisyal na maaaring sa unang pagkakataon lamang nila mararanasan – na maaari ding masilaw at matukso ang ilan sa kulay at amoy ng limpak-limpak na salapi.
Sa panahon ng krisis sa kalusugan kung saan mistulang natigil ang lahat ng galaw ng tao na pati kabuhayan ay apektado ay tunay nga namang napakahirap. Sa loob ng halos dalawang buwan ng pag-papairal ng Enhanced Community Quarantine ay unti-unti ng nawawalan ng pag-asa ang karamihan, dahil sa wala pang katiyakan kung kailan matatapos ang kalbaryong dulot ng pandemya sa COVID-19.
Lahat ay apektado, walang pinipili kaya umaasa na lamang ang karamihan sa ayuda ng gobyerno at mga mas nakakariwasa sa buhay at mga institusyong laging handang tumulong. Nakakadagdag ligaya at nakakabawas hinagpis ang mga balitang maraming kababayan natin ang nagtutulungan at nagbibigay ng pag-asa sa bawat isa.
Subalit sa likod ng mga mabubuting gawa ng marami ay may mga ilan naman na nasisikmura pang gumawa ng masama sa kapuwa sa kabila ng dinaranas na pagsubok ng bansa at ng buong mundo.
Ang pagbibigay pabuya na PhP30,000 sa sinumang makakapagturo sa mga tiwaling lokal na opisyal na nananamantala sa tulong pinansiyal ay tila mas nakakasilaw pa kaysa ayuda na limang libo o walong libong piso.
Ang mga taong masisilaw dito ay parang si Hudas na ipinagkanulo si Kristo sa halagang tatlumpu’t piraso ng pilak na dahil sa pagkagahaman sa pera, paninibugho at pagnanasa sa impluwensiya ay nagawang pagtaksilan si Hesus.
Wala rin itong pinagkaiba sa isang “makapili” (Malayang Katipunan ng mga Pilipino) na tumutulong sa mga Hapones noong ikalawang pandaigdigang digmaan kung saan itinuturo ng “makapili” na itinatago ang mukha sa bayong ang mga sinasabing gerilya na kalaban ng Japanese Imperial Army kapalit ng ranggo at sariling interes.
Ang pabuya ay hindi masama, ngunit kung ang idudulot nito ay mas malala pa kaysa sa mabuting hangarin ay baka makalikha pa ng mas maraming “Hudas” at “Makapili” dahil sa gitna ng kahirapan sa krisis ngayon ay napakalaki na para sa ilan ang PhP30,000 kapalit ng pagtuturo sa mga kaibigan, kakilala o kamag-anak na tiwaling opisyal.
Baka magamit ito ng ilang tao na may galit at nais gumanti lamang sa naturang opisyal at maaaring mapagbintangan ang inosente.
Mas mabuti siguro na kahit walang pabuya ay umiral ang katotohanan sa likod ng krisis.
Isumbong at panagutin ang totoong nagkasala at korap na opisyal ayon at udyok ng konsiyensia at obligasyon bilang isang responsableng mamamayan at huwag nating hayaang diktahan tayo ng salapi makatawid lamang sa mga pagsubok.
Totoo, kailangan natin ang pera sa panahon ng kahirapan, ngunit hindi matutumbasan ng pera ang karangalan at dignidad ng isang tao. Sa gitna ng mga pagsubok at kahirapan ang batas ng tao at batas ng Diyos ang dapat mangibabaw.